DOOR: Hedwig Fossen
Michelle Molenaar werkte tien jaar lang in de bediening, tot ze op sociale media een vacature zag voor tandartsassistent. Ze solliciteerde, volgde een opleiding tot tandartsassistent en de carrièreswitch was gemaakt. Hoe kwam ze tot deze beslissing en wat vindt ze het leukste aan haar nieuwe vak?
Twee jaar geleden zag ze de vacature voorbij komen die haar leven een nieuwe draai gaf. “Op de vacature stond ‘gediplomeerd tandartsassistent’ en dat was ik niet,” vertelt Michelle. “Toen heb ik de praktijkmanager gemaild om te vragen of ze er voor openstonden om iemand aan te nemen die het wilde leren.” De vacature was bij Mondzorg Hank, in het Brabantse dorp waar Michelle zelf woont. Voor haar dus een ideale situatie.
Binnen het horecabedrijf waar ze toen werkte, was er geen mogelijkheid om door te groeien. “Wat ik daar deed, zou ik over tien jaar nog steeds doen,” vertelt Michelle. “Ik vond mezelf te jong om al te stoppen met leren.” Ze was het werk beu en oriënteerde zich op andere banen waar ze in kon groeien. Vooral de zorg sprak haar aan, maar ze wilde niet mensen gaan verzorgen. “Ik heb het beeld dat je dan vaak mensen aan het wassen bent en dat trok me niet.”
Het leukste aan het tandartsassistentenvak vindt ze dan ook dat ze niet uitgeleerd raakt. “Ik vond het vooral fijn om weer naar school te gaan. En tijdens het werk kom ik zoveel verschillende behandelingen tegen dat het nooit saai wordt. Die afwisseling maakt het een mooi vak. Het liefst heb ik een regenboog gekleurde agenda, met telkens verschillende soorten afspraken.”
Mensen pijnvrij naar buiten helpen
Na haar sollicitatie kreeg ze al snel reactie dat de praktijk wel een nieuwe werknemer wilde die het vak nog moest leren. Michelle: “Ik ging op gesprek, liep een dagje mee in de praktijk en vond de uitdaging direct superleuk.” Ze werd aangenomen en een maand later startte haar opleiding tot tandartsassistent bij Edin Dental Academy.
“Ik was twee keer vijf maanden aan het werken en leren tegelijk, op donderdagen ging ik naar school. Het was heel prettig dat ik alles wat ik op school leerde, direct kon toepassen in de praktijk.” Haar gezellige en grote team bij Mondzorg Hank hielp haar bij de opleiding. “Mijn collega’s hebben me goed begeleid, waardoor ik mijn opleiding zo snel kon halen.”
Nu kan ze voldoening halen uit het feit dat ze mensen met pijn helpt of angstige patiënten gerust stelt. “Veel meer mensen zijn bang voor de tandarts dan ik dacht. Het is heel fijn als ik mensen die gespannen en vol pijn binnenkomen voor een extractie, daarna pijnvrij naar buiten kan helpen.”
Ze mist het totaal niet om rond te rennen met dienbladen. “Ik kan werk en privé nu veel beter combineren, want ik heb vaste werkdagen. In de horeca had ik dat niet en moest ik vaak op avonden werken. Ik had deze stap tien jaar eerder moeten maken, zo veel plezier heb ik ervan.”
Daarnaast is het voor Michelle een opluchting dat haar dag er gestructureerder uitziet dan voorheen. “Ik werk nu met een agenda die ik aan het begin van de dag zie, waardoor ik weet hoe mijn dag loopt. Er zijn minder pieken en dalen zoals in de horeca. Daar had je soms spitsuur op bepaalde tijden, waarop ik echt moest aanpoten.”
Geduld voor kinderen
Tijdens het werk als tandartsassistent ontdekte Michelle dat ze goed met kinderen kan opschieten. Ze probeert zich in te leven in de leeftijd door bijvoorbeeld na Sinterklaas te vragen wat voor cadeaus ze hebben gekregen. “Door die gesprekken te voeren, leid je ze af en stel je ze op hun gemak. Soms laat ik ze zelf de stoel waarin ze liggen naar beneden doen, zodat ze een beetje mee kunnen werken aan de controle.”
Kinderen zeggen wat ze denken en lopen eigenwijs tegen te stribbelen als ze in de tandartsstoel moeten. Sommigen, althans. “Dat vind ik juist zo leuk aan ze,” vertelt Michelle. “Ze willen soms niet in de stoel, maar gaan uiteindelijk wel. Laatst hadden we een meisje dat niet wilde dat wij in haar mond keken. Doordat we de tijd namen, liet ze het toch toe en mochten we met een polijstborsteltje haar tanden polijsten.”
Na haar opleiding tot tandartsassistent kreeg Michelle de vraag van de praktijkmanager of ze door wilde leren tot orthoassistent. “Ik merkte, naast mijn affiniteit met kinderen, dat ik enorm veel geduld kan opbrengen. Dus een opleiding tot orthoassistent trok me wel aan.”
Zelf beugels plaatsen
Een jaar lang ging ze opnieuw naar school, dit keer in de weekenden. Sinds afgelopen december mag Michelle zichzelf officieel gediplomeerd orthoassistent noemen. “Dat werken en leren tegelijk was wel een pittige periode. Tijdens de weekenden was het soms puzzelen, want ik ben ook moeder van een dochter van 8. Met veel hulp van de mensen om me heen is het helemaal goed gekomen.”
Het plaatsen van een beugel vindt Michelle vooral leuk omdat ze de behandeling alleen doet. “Ik vind het geweldig om zoveel dingen zelf te mogen doen. De plaatsing van een beugel is een lange behandeling en voor kinderen vaak spannend. Maar daarna gaan ze met een lach naar buiten.”
Om nóg verder te leren, zou ze zich in de toekomst willen verdiepen in de preventie bij angstige kinderen. Michelle: “Door de tijd te nemen en de juiste woorden te gebruiken, bereik je al heel veel. Daar zou ik wel meer in willen leren, maar voorlopig neem ik even rust van de opleidingen. Dan kan ik eerst mijn werk in de praktijk verder versoepelen.”
